Zwykła kostka do gry oraz karta z tabelarycznymi informacjami na temat bohatera, miejsca zdarzeń i wydarzeń to gwarancja zaangażowania uczniów. Z radością obserwowałam, jak uczniowie chętnie piszą autorskie opowiadania, a potem odczytują na głos swoje prace podczas zajęć. Jak się z uwagą słuchają i wymieniają pomysłami. Wiele emocji budził każdy rzut kostką i mimo wylosowania identycznych wyznaczników historii, nie powstała identyczna praca. Tworzenie historii to zarówno nauka, jak i zabawa. Towarzyszyło jej wiele emocji. Wspomniana aktywność pobudzała kreatywność i rozwijała wyobraźnię uczniów. Przełamywała impas twórczy i wpływała na rozwój mowy i bogacenie słownictwa. Uczestnicy zajęć ćwiczyli sprawne komunikowanie się, wzmocnili samoocenę, a także rozwijali  motywację wewnętrzną. Zadowoleni z siebie, docenieni przez rówieśników i nauczyciela obiecali, że ich historie będą kontynuowane.
Wioletta Rafałowicz
GALERIA