,,Między mną a literaturą”
"Między mną a literaturą"
„Między fraszką a trenem” – spotkanie z poezją Jana Kochanowskiego
W ramach ogólnopolskiej inicjatywy promującej klasykę polskiej literatury, uczniowie klasy 7b wzięli udział w wyjątkowej lekcji języka polskiego, przygotowanej z okazji Narodowego Czytania Poezji Jana Kochanowskiego. Spotkanie z twórczością mistrza renesansu przerodziło się w prawdziwą ucztę słowa, pełną wzruszeń, refleksji i estetycznych doznań.
Uczniowie przygotowali piękne interpretacje trzech wybranych utworów: jednej fraszki, jednej pieśni oraz jednego trenu. Każdy tekst został odczytany z głębokim zrozumieniem i wrażliwością, ukazując ponadczasowy charakter poezji Kochanowskiego. Fraszki bawiły i skłaniały do refleksji, pieśni niosły uniwersalne przesłania, a treny wzruszały do głębi.
Utwory Kochanowskiego symbolicznie łączyły przeszłość z teraźniejszością. Uczniowie wystąpili w strojach apelowych, co nadało wydarzeniu uroczysty i podniosły charakter.
Dzięki zaangażowaniu klasy 7b sala lekcyjna zmieniła się w klimatyczny salon literacki. Białe obrusy na stolikach oraz świeczniki ze świecami stworzyły atmosferę skupienia i zadumy, idealną do kontemplacji poezji. Całość była nie tylko lekcją języka polskiego, ale również lekcją wrażliwości, estetyki i kultury.
To wydarzenie pokazało, że klasyka nie musi być odległa – może być żywa, bliska i inspirująca.
Wioletta Rafałowicz
5Tworzymy okładki ulubionych książek – przygotowania do niezwykłej wystawy
W Szkole Podstawowej nr 2 w Dębnie trwają intensywne przygotowania do wyjątkowej wystawy okładek ulubionych książek, która odbędzie się w połowie października. Wydarzenie to jest częścią szkolnej akcji czytelniczej, mającej na celu rozbudzenie pasji do literatury, zachęcenie uczniów do twórczego wyrażania siebie oraz pokazanie, że książka może oddziaływać nie tylko na wyobraźnię, ale również na wszystkie zmysły.
Uczniowie z ogromnym zaangażowaniem tworzą autorskie okładki, które już teraz zachwycają pomysłowością i różnorodnością form. Każda praca stanowi osobistą interpretację wybranej lektury — zaproszenie do jej ponownego odkrycia. Powstają projekty, które oddziałują na wzrok poprzez barwy, kompozycje i typografię, przyciągając spojrzenia. Niektóre okładki wzbogacane są o elementy dźwiękowe, inspirowane atmosferą książek — od szumu morza po szept lasu. Inne zaskakują aromatami, które przywołują miejsca i emocje związane z fabułą, a także subtelnymi nawiązaniami kulinarnymi — zapachem czekolady, przypraw czy owoców. Wiele prac zachęca do dotyku dzięki zastosowaniu różnorodnych faktur i materiałów: miękkich tkanin, chropowatego papieru, ziarnistych powierzchni.
Proces twórczy stał się okazją do rozmów o literaturze, wymiany inspiracji i wspólnego odkrywania, jak różnorodnie można przeżywać książki. Uczniowie chętniej sięgają po lektury, a ich pomysły pokazują, że czytanie może być źródłem radości, kreatywności i wspólnoty.
Już nie możemy się doczekać, by zaprezentować efekty tej pracy szerszej publiczności. Wystawa będzie nie tylko wizualną ucztą, ale także dowodem na to, że literatura żyje w nas — w naszych emocjach, zmysłach i wyobraźni.
Dziękujemy wszystkim uczestnikom za kreatywność, odwagę twórczą i miłość do książek. Do zobaczenia na wystawie.
Wioletta Rafałowicz
8Czytam, czuję, tworzę – uczniowska uczta literacka
W ramach akcji czytelniczej uczniowie Szkoły Podstawowej nr 2 w Dębnie pokazali, jak głęboko potrafią przeżywać literaturę i jak pięknie potrafią ją interpretować. Ich autorskie okładki to świadectwo wrażliwości, wyobraźni i odwagi twórczej.
Każda okładka była osobistym dialogiem z książką: pełna emocji, barw, faktur i zaskakujących pomysłów. Uczniowie wykazali się niezwykłą umiejętnością łączenia różnych środków wyrazu, tworząc dzieła, które angażowały wszystkie zmysły.
To, co szczególnie zasługuje na pochwałę, to ich dojrzałość artystyczna, samodzielność i otwartość na eksperyment. Pokazali, że potrafią nie tylko czytać, ale też czuć, rozumieć i twórczo przetwarzać literaturę. Dzięki ich pracy książki ożyły – stały się bliskie, namacalne i pełne znaczeń.
Dziękujemy Wam, drodzy uczniowie, za pasję, zaangażowanie i piękno, które wnieśliście do szkolnej przestrzeni. Jesteście prawdziwymi ambasadorami czytelnictwa. Inspirujecie, zachwycacie i pokazujecie, że literatura może być źródłem głębokich przeżyć i twórczej radości.
Wioletta Rafałowicz
Literacki Dzień Chłopaka
Literacki Dzień Chłopaka był wyjątkowym wydarzeniem, które połączyło radość świętowania z głęboką refleksją nad postaciami znanymi z lektur szkolnych. W atmosferze życzliwości i twórczego zaangażowania uczniowie wzięli udział w zajęciach, podczas których ćwiczyli sztukę argumentowania, przypominali sobie treść utworów literackich i odkrywali emocje oraz wartości ukryte w sercach bohaterów.
Rozmawialiśmy o tym, który bohater zasługuje na największe zaufanie, kto najlepiej rozumie wartość przyjaźni, a także czy warto być spontanicznym, uczciwym, odważnym czy wrażliwym. Uczniowie tworzyli wypowiedzi argumentacyjne, porównywali postawy literackich chłopców, formułowali tezy i przekonywali do swoich racji, ucząc się jednocześnie szacunku dla różnych punktów widzenia.
Nie zabrakło miejsca na śmiech, wzruszenie i osobiste refleksje. Wspólne rozmowy pokazały, że literatura nie tylko bawi, ale też pomaga zrozumieć siebie i innych. Uczniowie z entuzjazmem dzielili się własnymi przemyśleniami, ilustrowali emocje bohaterów, a nawet tworzyli mini portrety postaci, które ich poruszyły.
Literacki Dzień Chłopaka okazał się nie tylko okazją do świętowania, ale też do pogłębienia znajomości lektur, rozwijania umiejętności wypowiadania się z przekonaniem oraz budowania wspólnoty opartej na wartościach takich jak empatia, odwaga i uczciwość.
Serdecznie dziękujemy wszystkim uczniom za pomysłowość, zaangażowanie i wspólne tworzenie atmosfery, w której literatura naprawdę żyje — inspiruje, łączy i zostawia ślad w sercu.
Wioletta Rafałowicz
Kiedy literatura staje się przeżyciem
W naszej szkole odbyły się niezwykłe zajęcia poświęcone ,,Dziadom cz. II” Adama Mickiewicza. Tym razem nie była to zwykła analiza tekstu, lecz prawdziwe spotkanie z literaturą — głębokie, poruszające i angażujące wszystkie zmysły.
Uczniowie czytali dramat głośno, dzieląc się rolami i wcielając w postacie Guślarza, Starca, Dziewczyny i Widm. Każdy głos niósł emocje, a modulacja tonu, pauzy i szept budowały napięcie i nastrój. Sala lekcyjna zamieniła się w teatralną przestrzeń: światło zgasło, zapłonęły świece, a w powietrzu unosiła się atmosfera tajemnicy i zadumy.
Niektórzy uczniowie przygotowali stroje inspirowane ludową tradycją. Pojawiły się peleryny, lniane koszule, chusty i wianki. Dzięki temu tekst Mickiewicza stał się nie tylko słowem, ale także obrazem i gestem — żywym doświadczeniem, które poruszało wyobraźnię i serce.
Taka forma pracy z lekturą niesie ze sobą wiele wartości edukacyjnych:
-uczniowie słyszą, widzą, czują i współtworzą literaturę, co sprzyja głębszemu zrozumieniu i zapamiętaniu treści,
-wcielając się w postacie, uczą się odczytywać emocje, intencje i symbolikę utworu,
-praca z głosem, intonacją i rytmem tekstu wzmacnia świadomość językową i ekspresję,
-wspólne czytanie w podziale na role uczy słuchania, reagowania i szacunku dla różnych perspektyw,
-Dziady stają się okazją do rozmowy o polskich obrzędach, duchowości i pamięci pokoleń.
Zajęcia były także okazją do refleksji nad tym, że literatura to nie tylko zapis słów, ale przestrzeń spotkania: z emocjami, historią, kulturą i samym sobą. ,,Dziady cz. LL” przestały być tylko obowiązkową lekturą, lecz stały się mostem między przeszłością a teraźniejszością, między słowem a przeżyciem.
Wioletta Rafałowicz
10„Kot w butach” w szkolnej odsłonie – starsi uczniowie czytają młodszym
W naszej szkole odbyło się wyjątkowe wydarzenie w ramach akcji „Starsi koledzy i koleżanki czytają młodszym uczniom”. Tym razem uczennice klasy 7b przygotowały spotkanie dla dzieci z klas 1a i 1b, prezentując baśń „Kot w butach” w formie czytania z podziałem na role. Już na początku starsze koleżanki serdecznie powitały młodszych uczniów i przypomniały o słuchaniu z uwagą, nieprzerywaniu innym oraz okazywaniu szacunku wobec występujących. Dzięki temu atmosfera była pełna skupienia, życzliwości i otwartości.
Uczennice wcieliły się w bohaterów baśni, nadając im charakter i prezentując emocje. Przebrania, rekwizyty oraz elementy scenografii sprawiły, że historia o sprytnym kocie ożyła i zachwyciła najmłodszych słuchaczy. Po zakończonym czytaniu dzieci aktywnie uczestniczyły w części interaktywnej — odpowiadały na pytania do tekstu, brały udział w quizach oraz rozwiązywały zadania typu „Co by było, gdyby…”, które rozwijały ich kreatywność i zachęcały do samodzielnego myślenia. Na zakończenie odbyło się kolorowanie autorskich ilustracji przedstawiających sceny z baśni. Dzieci z zaangażowaniem dobierały kolory, rozmawiały o wydarzeniach z książki i dzieliły się własnymi pomysłami na alternatywne zakończenia. Ta twórcza aktywność była nie tylko świetną zabawą, ale też sposobem na utrwalenie treści utworu i rozwijanie wyobraźni.
Celem akcji było nie tylko promowanie czytelnictwa, ale także budowanie więzi międzypokoleniowych w środowisku szkolnym. Starsi uczniowie mieli okazję rozwijać swoje umiejętności wystąpień publicznych, pracy zespołowej, empatii oraz odpowiedzialności za młodszych kolegów. Dla uczennic klasy 7b była to także lekcja organizacji, kreatywności i świadomego kształtowania pozytywnego wzoru zachowań. Dla młodszych dzieci spotkanie było okazją do kontaktu z literaturą w atrakcyjnej formie, rozwijania słownictwa, wyobraźni i aktywnego słuchania. Dzięki obecności starszych koleżanek poczuły się ważne i zauważone, a wspólna zabawa i nauka sprzyjały integracji i budowaniu poczucia wspólnoty.
Serdecznie dziękujemy uczennicom klasy 7b za pomysłowość, zaangażowanie i wzorową postawę. Ich występ był nie tylko literacką przygodą, ale też piękną lekcją kultury, empatii i współpracy. Takie inicjatywy pokazują, że wspólne czytanie może być źródłem radości, inspiracji i budowania relacji między uczniami.
Wioletta Rafałowicz
Anna Graf
10Literatura jako przewodnik po świecie emocji i wyborów moralnych
W ramach zajęć „Między mną a literaturą” uczniowie naszej szkoły podjęli wyjątkowe wyzwanie: stworzenie cyklu rad, które mogliby wypowiedzieć bohaterowie literaccy. Ćwiczenie miało na celu rozwijanie kreatywności, a jednocześnie pogłębianie refleksji nad wartościami ukrytymi w dziełach.
Podczas pracy uczniowie zastanawiali się, jakie przesłania płyną z literatury i jak można je odnieść do współczesnego życia. Powstały krótkie, mądre sentencje dotyczące odwagi, odpowiedzialności, empatii czy znaczenia przyjaźni. Dzięki temu zadaniu literatura stała się nie tylko źródłem wiedzy, ale także przewodnikiem po świecie emocji i wyborów moralnych.
Uczniowie odkryli, że lektury kryją ponadczasowe wartości, które można odnieść do własnych doświadczeń. Nauczyli się formułować myśli w prosty i zrozumiały sposób, tak aby pouczenia były aktualne i inspirujące. Zrozumieli również, że każdy tekst literacki może być nauczycielem życia, jeśli spojrzymy na niego z refleksją. Zmienili swoje podejście do lektur. Zaczęli patrzeć na nie nie tylko jako obowiązek szkolny, ale jako źródło mądrości. Dostrzegli, że wartości literackie można przenieść do codzienności, na przykład do relacji z rówieśnikami czy podejmowanych decyzji. Wielu z nich przyznało, że bardziej świadomie czyta teksty, szukając w nich wskazówek i inspiracji.
Na zakończenie zajęć uczniowie odczytali zredagowane rady na forum, dzieląc się refleksjami i odkrywając, że literatura, choć często odległa w czasie i przestrzeni, nadal może być nauczycielką życia.
Zadanie pokazało, że lektury szkolne kryją w sobie ponadczasowe przesłania, które warto odkrywać na nowo. Dzięki kreatywności uczniów literatura przemówiła współczesnym językiem, stając się przewodnikiem w świecie wartości i codziennych wyborów.
Wioletta Rafałowicz
5Tworzenie wywiadu – język, emocje i technologia w praktyce
Realizacja wywiadu w ramach innowacji „Podcasty z bohaterami lektur szkolnych” była dla uczniów wyjątkowym doświadczeniem, które połączyło pracę z literaturą, rozwój kompetencji językowych oraz pierwsze próby przed kamerą.
Uczniowie uczyli się formułowania pytań, które były trafne, logiczne i zgodne z charakterem bohatera. Dzięki temu ćwiczyli sztukę rozmowy – słuchanie odpowiedzi, reagowanie na nie i prowadzenie dialogu w sposób naturalny. Było to także doskonałe ćwiczenie płynności wypowiedzi, poprawnej wymowy i kultury języka.
Wywiad stał się okazją do pierwszych wystąpień przed kamerą, które wywołały wiele emocji: od tremy i niepewności po satysfakcję z pokonania własnych obaw. Uczniowie odkryli, że literatura to nie tylko tekst na papierze, ale również świat uczuć, które można przeżyć i przekazać innym.
Projekt rozwijał także kompetencje cyfrowe. Młodzież poznawała podstawy obsługi kamerki i mikrofonu, uczyła się nagrywania oraz edycji dźwięku. Dzięki temu zdobyła doświadczenie w pracy z nowoczesnymi narzędziami, a jednocześnie doskonaliła umiejętność współpracy w grupie – podziału ról, odpowiedzialności i wspólnego dążenia do efektu końcowego.
Wioletta Rafałowicz
1Literacka przygoda – komiksy do „Chłopców z Placu Broni”
Uczniowie klasy 5a w twórczy sposób zmierzyli się z lekturą „Chłopcy z Placu Broni”. Zadaniem było przygotowanie komiksów przedstawiających wybrane fragmenty książki. Podczas pracy dzieci przekształcały wypowiedzi narratora w rysunki, skracały dialogi i nadawały im formę charakterystyczną dla komiksu, wykazując się przy tym znajomością tej formy literacko-graficznej.
Zajęcia miały wyjątkowy charakter, ponieważ pozwoliły uczniom nie tylko utrwalić treść lektury, ale także rozwijać wyobraźnię, umiejętność interpretacji tekstu i zdolności plastyczne. W trakcie pracy uczniowie uczyli się, jak łączyć słowo z obrazem, jak wyrażać emocje i wydarzenia w formie graficznej oraz jak twórczo i samodzielnie podejść do zadania. Atmosfera zajęć sprzyjała zaangażowaniu i kreatywności, a uczniowie chętnie dzielili się pomysłami i z dumą prezentowali swoje prace.
Efektem zajęć były komiksy pełne różnorodnych interpretacji – jedne bardziej humorystyczne, inne poważne. Wszystkie jednak świadczyły o tym, że literatura może stać się inspiracją do działań artystycznych. Warsztaty literackie pokazały, że nauka języka polskiego może być nie tylko okazją do poznawania treści książki, ale również do rozwijania wielu cennych umiejętności, które przydadzą się uczniom w dalszej edukacji.
Wioletta Rafałowicz
