RYS HISTORYCZNY SZKOŁY PODSTAWOWEJ NR 2

Na rok szkolny 1946/47 było zapisanych 800 dzieci. Zwiększająca się wskutek przybywania do miasta nowych rodzin, liczba dzieci nie mogła pomieścić się w budynku Publicznej Szkoły Powszechnej nr 1 przy ul. B. Bieruta 17. Dlatego też ówczesne władze szkolne - Inspektoriat Oświaty – wydały decyzję o utworzeniu Publicznej Szkoły Powszechnej nr 2 w Dąbiu Nowym jak wówczas nazywało się nasze miasto.

         Według orzeczenia organizacyjnego była to szkoła 7-klasowa. W pierwszym roku istnienia placówki zorganizowano 10 oddziałów od klasy I – VI. Nie było oddziału klasy VII. Łącznie uczęszczało do szkoły 363 uczniów.

        W pierwszych tygodniach nauki w budynku składającym się z 8 sal lekcyjnych znajdowały się 52 ławki 2 osobowe, dlatego też nauka odbywała się na dwie zmiany.

        Niepowtarzalna była wówczas atmosfera pracy i działań nauczycieli i uczniów, ich wielki wysiłek, poświęcenie wynikały z chęci i z potrzeby nadrobienia czasu, który zabrała okrutna wojna.

        Szkoła Podstawowa nr 2 odegrała szczególnie ważną rolę w latach powojennych. Ludność miasta po wojnie pochodziła z różnych stron Polski z generalną linią podziału
na tych z Polski centralnej i zza Buga. Za główne zadanie przyjęto wychowanie młodzieży w duchu patriotycznym. Duże więc znaczenie miały urządzane przez szkołę imprezy historyczne. Nowo powstająca szkoła stała się autentycznie krzewicielką życia kulturalnego w mieście oraz najbliższej okolicy. Podobną rolę spełniała też biblioteka szkolna. Młodzież wypożyczając książki do przeczytania w domu udostępniała je także swojemu starszemu rodzeństwu a także rodzicom.

        Powstanie szkoły wiąże się nierozerwalnie z osobą Władysława Pucha. Jemu
to bowiem, ówczesnemu nauczycielowi Publicznej Szkoły Powszechnej nr 1, inspektor szkolny na obwód chojeński Wacław Kraszewski powierzył obowiązki kierownika Powszechnej Szkoły Publicznej nr 2. Wraz z nim pierwsze grono nauczycielskie stanowili: Baczewska Eleonora Irena, Trzeciakówna Janina, Wiśniewska Wanda, Zachariasz Maria, Dykert Dobrosław, Cichocki Antoni, Czerkawski Włodzimierz oraz Górska Zofia.

         W 1948 r. szkoła otrzymała dodatkowy budynek przy ulicy Jeziornej 5, w którym przed wojną mieściła się szkoła niemiecka.

        Dzieło pierwszego kierownika przejęli i kontynuowali następni kierownicy
i dyrektorzy:

- Gunther Józef                        14 X 1946 – 5 VI 1947

- Gunther Wilhelmina               6 VI 1947 – 30 VI 1947

- Świetlik Wacław                     VII 1947 – I 1951

- Cichoński Antoni                     I 1951 – II 1951

- Świetlik Janiana                        II 1951 – VIII 1953

-  Jermołowicz  Ryszard             1 X 1953 – VIII 1954

- Gontar Antoni                           IX 1954 – XII 1958

- Świetlik Janiana                       XII 1958 – VIII 1961

- Szydłowska Danuta                1 IX 1961 – 31 VII 1980

- Żemojtuk Józef                        1 VII 1980 - 31 VIII 1990

- Kaczmarczyk Adam                1 IX 1990 - 31 VIII 1999

(dyrektor  SP2)                           1 IX 1999 - 31 VIII 2006

                                                     (dyrektor Gimnazjum)

- Kornaś Barbara                        1 IX 2006 - 31 VIII 2018                                                                                                                                    

- Umińska Magdalena                 1 IX 2018 -

         25 XII 1986r. to najtragiczniejsza data w dziejach  szkoły. Tego dnia wybuchł pożar, który strawił pomieszczenia strychowe.  Po zakończeniu remontu 1 IX 1987r. uczniowie
i kadra pedagogiczna powrócili do swojej szkoły. Od 1988 r. zaczęto rozbudowę szkoły.     
1 IX 1993r. rozpoczęto naukę w nowym budynku szkolnym. Spełniło się więc życzenie jakie wyraził nieżyjący już były dyrektor szkoły Józef  Żemojtuk w czasie uroczystości 40 lecia szkoły. Wyraził  wówczas życzenie abyśmy Jubileusz 50 lecia placówki mogli przeżywać w rozbudowanej szkole.

 

Maria Paliwoda, Renata Kunisz
Na podstawie  RYSU HISTORYCZNEGO Szkoły Podstawowej nr 2 w Dębnie Pana  Adama Kaczmarczyka