Na lekcji języka polskiego również można się uczyć kodowania. Tym razem zaproponowałam moim uczniom stworzenie własnego szyfru. Zależało mi na tym, aby na lekcji powtórzyć alfabet. Dzięki temu praca ze słownikami okaże się dla uczniów łatwiejsza.
Pamiętajmy, że szyfrowanie to po prostu metoda zapisu tekstu jawnego w taki sposób, by stał się on nieczytelny dla osób trzecich. Proces ten nazywany jest szyfrowaniem, a proces odwrotny, czyli zamiana tekstu zaszyfrowanego w możliwy do odczytania, deszyfrowaniem. Uczniowie indywidualnie wymyślali szyfr dla każdej litery alfabetu. Szyfru nie ujawnialiśmy. Zachowywaliśmy go w tajemnicy, aby wykorzystać do kolejnego etapu pracy. Uczniowie w "Słowniku frazeologicznym języka polskiego" wybierali jeden związek frazeologiczny, który zaszyfrowali według wcześniej opracowanego szyfru. Sens ukryty wybranego związku frazeologicznego wyjaśniali w ciszy z nauczycielem. Zaszyfrowaną informację przekazywali nauczycielowi. Deszyfrowanie odbyło się na kolejnych zajęciach. Początkowo uczniowie nie otrzymali kodów, co uniemożliwiło im deszyfrowanie. Znajomość kodu ułatwiła odczytanie związku, który potem został zapisany w zeszycie i wyjaśniony. Zajęcia z wykorzystaniem szyfru uczą twórczego i krytycznego myślenia. Angażują uczniów, którzy zmotywowani i skoncentrowani podejmują się wykonania zadania. Pomagają sprawdzić, czy uczniowie potrafią dzielić wyrazy na litery, znają zasady pisowni (ortografia i interpunkcja). Uczą się bawiąc, a ich aktywność sprawia, że zapamiętują przekazywane treści.
Wioletta Rafałowicz
